Spisane z rozmów z Irit Amiel, autorką słynnych Osmalonych, Ostatnie fastrygi są, w pewnym sensie, jej testamentem, ostatnim, choć nie ostatecznym, literackim słowem. W przeczuciu, że pisze po raz ostatni, pisarka opowiada swojej sekretarce Agnieszce Piśkiewicz-Bornstein raz jeszcze własną biografię i odpowiada na szereg niezadawanych dotąd, niekiedy dość niewygodnych pytań, ale tym razem daje się prowadzić także w różne małe uliczki – wyjawia szczegóły dotyczące Częstochowy, getta, pierwszych lat życia w Izraelu, wychowywania dzieci. Rozprawia się również z literaturą Zagłady, relacjami z Polską i Bogiem. Jest w swoich sądach tak silna i przekonująca, jak w uczuciach. Po raz pierwszy też dopuszcza drugą osobę tak blisko siebie, dlatego Ostatnie fastrygi to także mistrzostwo intymnej rozmowy. Rozmowa rzeka, ale bardzo meandrująca i ciepła.
Książkę uzupełniają liczne kolorowe zdjęcia z albumu rodzinnego, przypisy oraz posłowie.

Recenzja książki ukazała się:

na stronie czasopisma internetowego artpapier.com, 1 grudnia 23 (431) / 2021 r. [Małgorzata Wójcik-Dudek, TO NIE JEST RECENZJA 'OSTATNICH FASTRYG' ('OSTATNIE FASTRYGI. IRIT AMIEL W ROZMOWIE Z AGNIESZKĄ PIŚKIEWICZ-BORNSTEIN')], dostępna pod adresem: http://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=429&artykul=8721&kat=15

***

w miesięczniku „Znak” nr 799 (12/2021) (Karolina Koprowska: Sfastrygowane. O Irit Amiel; recenzja dostępna pod adresem: https://www.miesiecznik.znak.com.pl/sfastrygowane-o-irit-amiel/)

***

w czasopiśmie „Nowe Książki” 4/2022 (Jarosław Petrowicz: Czujnik Szoa, s. 57-58).