To książka gromadząca szkice poświęcone twórczości Jana Potockiego, którego dorobek twórczy można scharakteryzować poprzez napięcie między grą a melancholią. Interpretacje wybranych aspektów jego utworów teatralnych, relacji z podróży, pism politycznych i Rękopisu znalezionego w Saragossie z jednej strony przedstawiają hrabiego jako wnikliwego, pozbawionego złudzeń obserwatora świata i jednocześnie pisarza o dużej samoświadomości twórczej, w którego dziełach ujawnia się wielopoziomowo rozumiana ironia, z drugiej zaś eksplorują bogatą reprezentację figur melancholii zawartych w jego opus magnum, takich jak labiryntowa wizja rzeczywistości, jej steatralizowanie, poetyka nadmiaru, próby matematyzacji rzeczywistości czy obrazy pustki, wyczerpania, niezakorzenienia i tułactwa.